donderdag 30 juni 2011

Dag 5 Markima Xemein naar Gernika

Het klooster waar we ons gisteren ingeschreven hadden was heel relaxt.
We werden warm welkom geheten, graag schoenen uit, de badruimte werd gewezen en daarna konden we een bed uitzoeken. Lekker doucen en de kleren wassen, er stond zowaar een centrifuge waardoor alles suppersnel droog werd en daarna tot slot nog even inschrijven. Het was een herberg met donativio ( je mag zelf bepalen wat je wilt betalen) waarbij het inschrijven geen enkele nadruk op werd gelegd. We hebben geslapen in een zaal met 36 bedden, door de ramen die open konden was het lekker fris en heb ik goeg geslapen , om half zeven op en om zevenuur stond ik gepakt en gezakt buiten te wachten op mijn lotgenoten. Om kwart over zeven was de ploeg kompleet, Argentijn, Spanjaard, Fransman, Mexicaan en ik als Hollander, hoe krijgen we het bij elkaar. Over het algemeen werd er Engels / Spaans gesproken en in wisselende samenstelling liepen we vandaag 26 kilometer naar Genika. Over het algemeen was de tocht dalend wat een ieder wel goed uitkwam na al het geklim van de afgelopen dagen waren de meeste toch wel wat moe. We hadden tegen elkaar gezegd dat we het rustig aan zouden doen en wat meer zouden stoppen dan de afgelopen dagen, het was af en toe wat gortig geweest.
Dus we waren het dorp nog niet uit en zagen de eerste bankjes of de eerste wilde wel graag even ontbijten, geen probleem, de stemming steeg alleen maar door de stop. We kwamen langzaam opgang, Spanjaarden kunnen aardig rebbelen, soms kan ik het enigszins volgen maar ik kan er ook moe van worden en dan loop ik maar een stukje vooruit of achteraan. Is geen probleem in deze groep, bij bijzondere punten of overgangen blijft een ieder op elkaar wachten. De volgende stop was bij de Monesterio of het klooster waar ik eigenlijk wel had willen overnachten. We hebben het klooster uitgebreid bekeken inclusief de kerk die open was (een bijzonderheid, de meeste kerken zijn gesloten wegens diefstal).
Toen we door wilden gaan begon er net een mis om 10.00 uur dus maar even genoten van de vijfstemmige zang die in een bijna lege kerk naar het dak klom, toch wel indrukwekkend. De tocht door prachtige bossen en landschappen vervolgd met wat klimmen en dalen over het algemeen was het relaxt.
Tussen de middag gegeten in de enige bar die we tegen kwamen en nog open was ook, lekkere koffie met veel melk en een bocadillo met kaas of parmaham. Het verloop van de tocht bleef een beetje het zelfde, we kregen nog wel uitleg over planten en bloemen door onze Fransman, die in zijn werkzame leven alchemist was geweest. We konden rustig onze tocht uitlopen en om 15.45 kwamen we eindelijk na 26 kilometer gelopen te hebben bij de herberg aan die pas om 16.00 uur openging. We werden in groepen ingescheven of je nu een groep was of niet, chaotisch geheel, maar we hadden weer een bed voor vannacht en we besloten eerst te gaan eten. Geen bar te vinden die nu eten had, dus naar de suppermarkt en de Mexicaan naar de Bar hij had nog dorst.
De bar van de Mexicaan had ineens wel eten en ik voelde daar wel veel voor na zo'n lange tocht. De anderen niet die gingen naar de supper, ik heb samen met de Mexicaan lekker een hamburger met ei, spek, salade en patat gegeten en gewoontes uitgewisseld over hoe het in Nederland gaat, op Curacao en in Mexico, een leuke en nuttige bezigheid

woensdag 29 juni 2011

Dag 4 Deba naar Markina-Xemein


We sliepen vannacht in een dependance van een school, inschrijven kon in het gemeentehuis dat beneden in de stad was. Gelukkig was er een lift in het dorp, waardoor we geen flinke trappen naar beneden hoefden te lopen en daarna weer terug. We kregen bij het in schrijven een plattegrond van de plaats waarop de suppermarkt en de route voor morgen over het spoor goed opstond aangegeven.
De route van vandaag heeft geen winkels, eet of drinkgelegenheden. Dus inkopen doen en voldoende meenemen.
We vertrokken vanmorgen (Vincent de Spanjaard en Rodolfo de Mexicaan) met zwaar bewolkt weer, over het spoor en meteen stijl naar boven, waardoor we al snel boven de plaats uitstegen. Binnen no time begon het echt te regenen, dus regenkleding aan om daarna te merken dat het binnen in de jas net zo snel nat werd als daarbuiten, ik heb de laatste tijd geen echte regenbuien gehad. De regenbroek bleef gelukkig droog. We liepen vandaag door prachtige bossen, de tocht van vandaag had drie voetjes en was 28 kilometer lang, lekker pittig dus.
Eerst de col op 300 meter sterk stijgend, daarna afdalen naar 200 meter om te stijgen naar 500 meter, het pad stijgt en daalt daarna regelmatig waardoor er veel van onze spieren gevraagd wordt. Door de regen onstaan er strompjes op de bospaden en zeker als we uiteindelijk naar 100 meter stijl afdalen is dit geen pretje. we lopen door prachtige natuur met veel bossen en stilte het is nog ongerept hier zonder snelwegen en ook woningen of plaatsjes kom je niet tegen.
Na 20 kliometer hebben mijn reisgenoten in Markina het wel gezien en hebben geen puf meer voor de laatste zes kilometer, als ik even later onder de douche sta vind ik het ook wel lekker dat we gestopt zijn, hoewel ik vannacht best graag in het klooster van Zebnarriza had geslapen. We eten even lekker in de plaatselijke herberg, doen inkopen bij de suppermarkt en hebben nog planty rusttijd over. Morgen lopen we eerst de zes kilometer die vandaan zijn overgebleven en darna de 17 van morgen, de trocht heeft een voetje niet zo zwaar dus dat moet te doen zijn .

dinsdag 28 juni 2011

Dag 3 Zarautz naar Deba


Vannacht wat het goed vertoeven met niet zoveel pelgrims in een kapitale villa. Om kwart over zeven stap ik de deur uit, het is bewolkt en het missert een beetje. Vannacht heeft het geomweert en het weer is goed omgeslagen. Dus jas aan en regencape om de tas, de deur uit en de hospitalero vertelt mij op de drempel nog even om niet door de heuvels te gaan maar de weg langs de kust te nemen, veel mooier, minder lang en je geniet meer, gouden tip. Als ik langs de kustweg loop haalt Vincent mij in de andere jonge knaap, hij is Spanjaard en komt uit Valencia. Hij heeft een week vrij en loopt nu een deel van de Camino del Norte. In het eerst dorpje drinken we koffie en doordat je samen loopt vliegen de kilometers onder ons door. In Zunaya passeren we de "Argentijd" ook een pelgrim die de tocht loopt en die we gisteren in de herberg gezien hebben. Hij loopt een stukje met ons op en zegt dan dat wij door moeten gaan, zijn tempo ligt lager.

Bij itzior hebben we de keus om de Gr. kustroute te lopen of de oude pelgrimsweg die veel steiler en hoger gaat. Vincent voelt veel voor de laatste weg en ik volg hem, daar krijg ik geen spijt van want hoewel we meer klimmen en dalen lopen we over kleine paadjes door mooie landerijen en hebben we minder in de gaten dat het toch wel pittig is. Om half twee zijn we in Zarout en als tweede en derde in de Herberg.
Als we gedoucht hebben en even willen gaan rusten komt de Mexicaan puffend binnen wat een tocht, hij is er stuk van. Ik lig dus lekker en wordt gevraagd of ik zin heb om mee te gaan eten, natuurlijk dus uit bed en naar het cafe waar ze een goed gebakken kippetje hebben. De Mexicaan vraagt onder het eten hoe het komt dat ik er zo fit uit zie, ik heb daar geen idee van.....!

Dag 2 San Sebastián naar Zarautz


Vannacht geslapen in de Jeugdherberg, ik ben ver weggeweest en ik heb over vreemde wegen gezworven en als de eerste wekker om 06.15 gaat draai ik mij echt nog een poosje om. Het ontbijt is pas om half acht dus ik heb alle tijd. Op zondag waren de winkels dicht en ik had geen boodschappen kunnen doen en dus mijn ontbijt is belangrijk. Twee jonge knapen zijn om half zeven al vroeg voor de warmte weggegaan, helaas is moet wachten op het ontbijt. Om kwart voor acht ga ik op pad, het begint meteen met aardige kimmen naar boven tot hoog boven San Sebastisn. Ik heb mij voorgenomen om het klimmen veel rustiger aan te doen, het kostte mij gisteren veel energie. Dit heeft effect ik krijg veel meer lucht en lopende de dag voelt het lekker. De tocht is afwisselend door bossen en regelmatig is het land open en zie ik de zee, wouw even een duik, helaas het is te ver uit de buurt.
Zo de tocht gisteren zonder water punten was, vandaag passeer ik twee bronnen, koel lekker water. Ook vandaag is het weer dalen en klimmen, de zon doet de zweetdruppels snel verdampen en de liters water vliegen er door heen. Ik merk dat ik op zo´n dag meer behoefte aan rustmomenten heb dan anders en gelukkig is er nog een restaurantje vier kilometer voor Zarout om de laatste enegie drank even te nuttigen en te beginnen aan een lange en weer pittige afdaling. Om half drie loop ik Zarout binnen, ik hoop dat de herberg open is in mijn boekje staat dat hij alleen in juli en augustus open gaat. Ik zie aan het begin van het stadje al borden herberg en als ik laten in een mooie laan loop vlak bij het strand zie ik een kapitale villa waarin de herberg is gevestigd en hij is open. Als ik sta in te schrijven stappen de twee jonge gasten uit San Sebastian binnen die meer dan een uur voor mij weggegaan zijn, hun verbazing wordt nog groter als zij mijn leeftijd horen, wouw dat wil ik ook meemaken hoor ik hen zeggen. Na de douche kan ik het niet nalaten even naar het strand te gaan en een duik te nemen, verrukkelijk. Als ik terug ben zit de ene jonge gast er nog en vraagt of ik zin heb om een ijsje te gaan eten, natuurlijk. Hij komt uit Mexico, hij heeft eindexamen gedaan en mag van zijn ouders een paar maanden rond trekken in Europa, het ijsje is al op en we zetten ons gesprek voort met een biertje op het terras bij het strand.
Hij is in Rome, Brussel, Berlijk, Amsterdam en Parijs geweest en als afsluiting loopt hij tot 23 juli op de camino, zijn vriend is in Italie en geniet van de zon. Zijn vader heeft in Spanje in deze streek gewerkt en hij kan meteen de steden al lopend zien. Het valt hem niet mee, we zitten zo gezellig te praten dat we ook maar besluiten even te eten. Als we om negenuur terug zijn, lopen er een negental pelegrims rond die vannacht hier slapen en morgen weer op weg gaan.

maandag 27 juni 2011

Dag 1 Irún naar San Sebastián

Half zeven was een ieder uit bed, pakken, wassen, even wat eten en dan de deur uit. Bij de deur onze Spaanse gastvrouw die vraagt of ik nog koffie wil, ja natuurlijk, koffie met melk en suiker, koekjes, kaakjes geroosterbrood en jam erbij, daar wordt je pas echt wakker van. Een gemelleerd gezelschp rond de tafel, een Fransman die Spaans spreekt en een beetje Engels, een Canadees die vloeiend Engels, Duits, Spaans en Frans spreekt, hij is de tolk vanmorgen, nog een Engelse en en Duitse vrouw maken de tafel compleet. Als ik na een dubbele kop koffie op weg ga kan de dag niet meer stuk bij mij.
In de straat staat een lekker koel windje de zon is nog niet boven de huizen, dit loopt lekker en de gelepijlen zijn door Irun goed te vinden. Al snel volg ik kleine weggetjes tussen de huizen door naar de rand van de stad.
Ik loop een moeras door over kleine paadjes en bruggetjes en de geuren van de kruiden komen je aangenaam tegemoet, wat later begint de eerste en zeker niet de laatste kuitenbeiter van deze dag. Vrij stijl omhoog naar een klooster klimmend een hele heis om boven te komen, mijn eerste rustplaats deze dag, doordat ik door het bos loop wordt ik nog aardig ontzien door de snel naar grote hoogte klimmende zon, als ik verder klim merk ik dat de wind wat wegvalt of erg warm is.
Boven loop ik gedurende langetijd over een pad dat op gelijke hoogte zich slingerd rond bergketens, het is hier best aandig lopen en ik kan er goed de pas inhouden. Na zo´n vijftien kilometer volgt een pittige afdaling waarbij je tenen steeds tegen de voorkant van je schoenen klem zitten. Als ik halverwege sta uit te puffen krijg ik enige bemoedigende worden van een Spanjaard, van zodadelijk kan je je voeten laten afkoelen in het water of zelfs even zwemmen. Beneden bij het dorp zijn er enige aanlegstijgers waarop mensen met hun blote voeten in het water zitten, dat laat ik mij niet ontgaan, wouw dit is lekker. Even later met het bootje overgevaren, de brug is te ver weg en ik vervolg mijn tocht over de andere kade richting zee. Het is heet en open gelukkig staat er een briesje, ik zal blij zijn als ik de bocht door ben, kan ik tenminste in de schaduw lopen. Na de bocht schrik ik, een trap en niet zomaar eentje het einde kan ik geen eens zien.
Hij is een kilometer hoog, als er elke 30 cm een treden is dan mag ik 300 treeden stijgen. Ik heb ze niet geteld en ook niet de keren dat ik heb staan puffen om bij te komen. Na de trap verder op paden naar boven zit je echt niet op te wachten en mijn watervoorraad is aardig aan het slinken. Verder lopend op en neer, ik kan niet helemaal meer genieten, het is heet en gelukkig kom ik twee fietsers tegen die wat water over hebben, dat geeft weer moed. Verder heuveltje op en af er lijkt geen einde aan te komen, dan sta ik plotseling voor het eerste restaurant van de dag, ik wordt haast letterlijk naar binnen getrokken of ik een lekker glas sap lust, ik laat me het geen tweede keer zeggen en als ik deze in notime leeg heb krijg ik nog een tweede en derde glas. Bij het afrekenen mag ik zelf wat ik een pot doen, ik ben dankbaar en krijg nog een fles water mee. Nog drie kilometer naar San Sebastian, een hele lange en steile afdaling, om 16.30 uur na 8 uur lopen ben ik bij het begin van de stad en dan nog zeker twee kilometer langs het strand naar de Jeugdherberg waar ik vannacht slaap.
Ik heb geen puf meer om nog even een duik in zee te nemen hoe aanlokkelijk het er ook uitziet. Eten en naar bed, ik hoop dat het morgen wat beter gaat.

zondag 26 juni 2011

Naar Irún

's-Morgens om half zeven gaat wekker, ik draai mij nog een keer om en in mijn hoofd rinkelt een bel, niet doen, benen uit bed en ik wankel naar de douce en een straal water maakt mij wakker. Bij het scheren hoor ik de waterspetters op het dak tikken, lekker Hollands weertje. Om half acht in de trein Marianne naar Zoutelande in Zeeland, zij vertegenwoordigd de familie bij de 40 jarige bruiloft van de ouders van Chantal, ik op weg naar Rotterdam om vandaaruit te vliegen naar Biarritz. Het is koud nat en winderig op het vliegveld en ik wordt verwelkomt met dat het 30 graden is in Zuid-Frankrijk. Als we even boven de wolken uitstijgen zie ik de eerste zonnestralen van deze dag, wouw. In Biarritz is het heet, lekker, toch maar wat zonnebrandolie gekocht bij het station, ik moet een twee uurtjes wachten op mijn trein naar Hendaye, net op de grens naar Spanje.
Het is geen straf om onder een boom, lekker in het windje te zitten met een zak kersen en een croissant. De trein brengt mij in 20 minuten in Hendaye en daarna loop ik de brug over en ben in Spanje, dwars door het centrum waar op het grote plein voor het gemeentehuis een groot aantal kinderen vaak met z´n tweeen aan het puzzelen zijn, mooi gezicht.


Even buiten het centrum is de refugio, ik wordt ontvangen door een Spaanse die een beetje Frans spreekt, we komen er samen wel uit en mijn Camino is begonnen.

woensdag 22 juni 2011

Camino del Norte

Het is de vierde keer dat ik aan een tocht begin naar Santiago de Compostela.
Op zaterdag 26 juni vertrek ik vanaf Rotterdam airport en vlieg naar Biarritz (fr.). Ik neem daar de trein naar Hendaye(fr.) om daar de grens over te gaan naar Spanje en de laatste drie km naar het begin van mijn tocht te lopen in Irun(sp.)

  • In 2008 fietste ik vanuit Swifterbant via de Jacobsfietroute naar Santiago,
  • In 2099 liep ik met Marianne de Camino Frances, vanaf Saint Jean Pied de Port naar Santiago
  • In 2010 heb ik de "Zilverroute" of de "Via de la Plata gelopen vanaf Sevilla naar Santiago
Dit jaar loop ik van Irun, via San Sebastián, Bilbao, Santander, Gijón loop naar Avilés waar ik Marianne ontmoet en samen lopen we de laatste 14 dagen de Kustroute "Camino del Norte" naar Santiago de Compostela.