Vannacht wat het goed vertoeven met niet zoveel pelgrims in een kapitale villa. Om kwart over zeven stap ik de deur uit, het is bewolkt en het missert een beetje. Vannacht heeft het geomweert en het weer is goed omgeslagen.
Dus jas aan en regencape om de tas, de deur uit en de hospitalero vertelt mij op de drempel nog even om niet door de heuvels te gaan maar de weg langs de kust te nemen, veel mooier, minder lang en je geniet meer, gouden tip. Als ik langs de kustweg loop haalt Vincent mij in de andere jonge knaap, hij is Spanjaard en komt uit Valencia. Hij heeft een week vrij en loopt nu een deel van de Camino del Norte. In het eerst dorpje drinken we koffie en doordat je samen loopt vliegen de kilometers onder ons door. In Zunaya passeren we de "Argentijd" ook een pelgrim die de tocht loopt en die we gisteren in de herberg gezien hebben. Hij loopt een stukje met ons op en zegt dan dat wij door moeten gaan, zijn tempo ligt lager.
Bij itzior hebben we de keus om de Gr. kustroute te lopen of de oude pelgrimsweg die veel steiler en hoger gaat. Vincent voelt veel voor de laatste weg en ik volg hem, daar krijg ik geen spijt van want hoewel we meer klimmen en dalen lopen we over kleine paadjes door mooie landerijen en hebben we minder in de gaten dat het toch wel pittig is. Om half twee zijn we in Zarout en als tweede en derde in de Herberg.
Als we gedoucht hebben en even willen gaan rusten komt de Mexicaan puffend binnen wat een tocht, hij is er stuk van. Ik lig dus lekker en wordt gevraagd of ik zin heb om mee te gaan eten, natuurlijk dus uit bed en naar het cafe waar ze een goed gebakken kippetje hebben. De Mexicaan vraagt onder het eten hoe het komt dat ik er zo fit uit zie, ik heb daar geen idee van.....!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten