zondag 31 juli 2011

Dag 36 van Pedrouzo naar Santiago de Compostela



We verbleven dus in die supermooie herberg "Portal de Santiago" met leuke pelgrims die zich wisten te gedragen, prettig waren en geinteresseerd. We hadden weer gesprekken mer de "wereld", onder het eten met australiers die aan hun derde camino bezig waren en hun ervaringen best wel even met ons wilden delen en toen wij ´s avonds nog even aan de wijn zaten spraken we twee jonge mensen uit Zuid Afrika die een gedeelte van de Camino Frances liepen. En naast deze toch wel bijzondere pelgrims natuurlijk met Duitsers, Nederlanders, Spanjaarden etc.het was weer ouderwets gezellig. We sliepen op zeer goede bedden en doordat de sfeer ontspannen is gaat alles een beetje lekkerder dan in overvolle herbergen waar je op elkaar gepakt zit en je je niet kan roeren. Vanochtend was de eerste pelgimg om half vijf al op weg terwijl wij ons nog een keer omgedraaid hebben. Om zes uur was 80% al uit bed en wij besloten te volgen en rustig aan te doen, om kwart voor zeven waren we echt klaar en toen we naar buiten gingen was het nog donker. Veel pelgrims voor en achter ons schuivelden door het bos soms bijgelicht door zaklampen die dan uiterst nuttig zijn. Zo liepen we de eerste kilometers en toen het langzaam licht werd kwanem wij na een tunneltje bij ons eerste restaurantje waar we niet voorbij konden lopen. Een waar ontmoetingspunt waar vele pelgrims elkaar troffen op de laatste tocht. We liepen omhoog naar het vliegveld en daarom heen en we hoorden menig toestel aankomen en vertrekken.


Verder nog steeds op en neer door kleine nederzettingen voor Santiago en uiteindelijk klimmend naar Monto do Gozo waar het beeld staat dat geplaatst is ter herinnering van het bezoek van Paus Johannes Paulus de tweede. We waren onderwijl wel weer aan een stop toe, het was warm, het zonnetje scheen en dan droog je snel uit, er zijn gelukkig voor ons veel bars die willen profiteren van de pelgrims en wij van hen.
Afdalen naar Santiago, over de drukke snelwegen, door de buitenwijken van de stad met zingende pelgrims voor ons. De tocht duurde langer dan dat ons uithoudingsvermogen was dus nog maar even bij tanken en weer verder door de kleine straatjes van Santiago. Het is zondag als wij om half twee het plein op gaan bij de kerk. Het is rustig veel toeristen zijn zeker door het mooie weer nog elders. Wel leuk als het wat rustiger is zie wij onze mede pelgrims sneller en hebben we nog een aantal leuke ontmoetingen voordat we met elkaar naar het pelgrimsbureau gaan om onze compostela op te halen. Morgen gaan we naar de kerk en woensdag vliegen we weer naar huis. We heben nog een paar mooie dagen in Santiago vor de boeg.
Supporters bedankt voor het meelezen en jullie reacties.

zaterdag 30 juli 2011

Dag 35 van Arzua naar Pedrouzo


Het was vannacht weer warm in de herberg en de pelgrims waren vroeg uit de veren. Mogelijk willen velen op zondag in Santiago aankomen en vandaag iets meer dan 30 kilometer lopen. Wij hebben niet zo´n haast, wij gaan naar Pedrouzo dat zo´n 20 kilometer verderop ligt, op 18 kilometer van Santiago. Het is lekker weer, een fris windje vanmorgen en veel zon. We hebben eerst koffie gedronken in het plaatselijk cafe met croissant (zo een die over je bord heenvalt en die je met mes en vork eet).
De tocht gaat over weggetjes veelal onder bomen en struikgewas door, slingerend langs de weg dan de ene en daarna de andere kant, heuveltje op en heuveltje af. De voeten van Marianne willen niet zo als zij gedacht heeft, voor de tocht zij zei nog dat zij nooit blaren had en als je er dan een hebt, moet dat wel even wennen en loopt dat minder lekker, ook de tocht van gisteren deed zich gelden, zij deed haar best om door te lopen, zakte echter af en toe naar een voor mij bedenkelijk niveau. Gelukkig hoeven we niet zover vandaag, hoewel zo´n 20 kilometer op en neer toch een aardig eind is! We komen uiteidelijk na drie bars met koffie frisdrank en croissants, want dat houd je op de been, in Perdouzo bij de afslag waar ik Marianne twee jaar geleden gemist heb door rechts te gaan en niet links. We zijn uiteindelijk vlak langs elkaar heengelopen, maar dat gebeurt gelukkig wel vaker.
We komen in en nieuwe herberg terecht met veel rust ruimte en rustgevende muziek, daar ben ik wel aan toe. Een lekkere douce, eten van hamburger en kip en een goed gesprek met en Australisch echtpaar dat ook al heel wat Camino ervaringen heeft.

Dag 34 van Miraz naar Arzua



Vannacht geslapen in een wederom volle herberg, een pelgrim of meerderen hadden gedacht dat de ramen beter dicht konden blijven, het was om te stikken zo benauwd was het, dus om drie uur toch maar een raam open gezet ik kreeg gelukkig geen commentaar en kon weer adem halen. Vanochtend waren de meeste pelgrims al vroeg aan het pakken en een volle zaal met pelgrims aan het ontbijt. Koffie, thee, brood met rooster waren beschikbaar en daar werd gretig gebruik van gemaakt. Gek toch dat nu vele pelgrims aan het eten zijn, terwijl als dit niet verstrekt wordt er velen zonder ontbijt op pad gaan. vandaag het vervolg van de route die omschreven stond als over veel asfalt en met weinig voorzieningen. We liepen door een prachtig natuurgebied de eerste van de drie bergen op en genoten van het uitzicht de mooie paden en misten op geen enkele manier de auto´s of snelweg. Het is wel gek om zo te lopen terwijl je gewens bent voortdurend in de omgevig van een weg, snelweg of een autobaan in aanbouw te lopen. Nog in de frisse ochtendlucht nog voor het warm wordt waren wij boven en konden gaan afdalen over asfalt en klimmen naar de tweede berg op 700 meter hoogte, de hoogste top van deze camino, het ging ons lekker af ondanks dat Marianne twee schuurplekken op haar voeten had en een blaar, ze liep dapper door. Boven op de berg zowaar een cafe en koffie dat was best welkom, menig pelgrim zat of kwam daar binnen, zeker om ook even een stempel te halen van de bar op het hoogste punt. De tocht was 25 kilometer vandaag en na 20 km en de derde berg geslecht te hebben snakten we wel weer naar een drankje en zowaar het laatste dorp vijf kilometer voor Sobrado had een bar, keurig netjes met een echtpaar dat de pensioenleeftijd al ver voorbij was en je moest duidelijk praten om een bestelling te kunnen doen, uiteindelijk hebben we frisdrank kunnen krijgen, van een broodje had ze nog niet gehoord. Haar aandacht ging meer uit naar de dorpsbewoners die van gelijke leeftijd in een groot aantal aanwezig waren, dan naar de pelgrims.

In Sobrado was een klooster wat al jaren pelgrims opvangt en waar zo´n tachtig bedden waren dus wij maakten ons niet zo zorgen om een bed en liepen lekker verder. Bij het klooster was het een gedoe van jawelste, veel pelgrims waar zij allemaal vandaan kwamen snapten wij niet en veel toeristen die daar rond liepen. In de loop van de middag konden wij ons inschrijven en toen wij even een kijkje namen was de herberg al aardig vol, vooral met veel Spanjaarden die in groepen nadrukkelijk aanwezig waren, het overviel mij nogal, dit paste niet zo goed bij mijn beeld van een klooster, het klooster zelf was veel steen en had weinig aankleding, het geheel kwam druk, kaal en weing inspirerend oven, omdat we nog vroeg waren hebben we eerst wat gedronken en vervolgens zijn wij afgedaald naar de volgende plaats Arzua waar wij wisten dat er een partikuliere herberg was waar altijd wel ruimte is en rust vanuit gaat wat wij na zo´n tocht wel even nodig hadden.

Dag 33 van Baamonde naar Miraz


We sliepen vannacht in een lekker rustige herberg van Baamonde, zo´n 10 fietsers en 10 lopers. De Hospitalero vertelde dat er genoeg plek was met dit aantal in Miraz waar zo´n 28 bedden zijn. Waar alle pelgrims van de vorige dag gebleven zijn weten we niet, later hoorden we in Miraz dat het daar de afgelopen nacht een gekkenhuis was geweest, wij konden ons daar best wel wat bij voorstellen omdat we de groep kennen.In ons boek stond over de tocht van 41 kilometer naar Sobrado dat het alles had wat we de afgelopen weken op de Camino hadden meegemaakt, maar vooral veel asfalt, weinig of geen voorzieningen en een tocht waar je af kon zien. We vertrokken over drie kilometer asfalt vanuit Baamonde, gelukkig was er halverwegen een cafe bij een benzine station waar we even bij konden tanken, koffie natuurlijk. Na drie kilometer een afslag over het spoor en het bos in, langs een zeer oude kerk, paadjes op naar boven, weg van het verkeer, dit heben we niet kunnen lezen in ons boek en we waren verrast door de mooie natuur die we tegen kwamen. Paadjes door bossen en boerenweggetjes langs boerderijen en door landerijen. Een hen met haar kuikens en vriendelijke dorpsbewoners die vooral Mariane een hand wilden schudden, haar aan even aanraken. Het hadden de opa´s van Marianne kunnen zijn dus zij had warme belangstelling en vervolgde haar tocht. Zo liepen we vanut de koele ochtendlucht de warmte van de zon te gemoet, langzaam stijgend naar Miraz. We werden warm welkom geheten in de herberg door de Engelsen en getracteerd op een glaasje wijn. Gaat er wel in na zo´n tocht. Prachtige schone nieuwe herberg waarbij de herbergiers duidelijk aanwezig zijn, hetgeen ons wel aanspreekt. De herberg stroomt in de middag langzaam vol er is geen cafe voor eten alleen voor drinken maar dat is een ieder bekend, dus er wordt volop gekookt in de herberg en gedronken in het cafe! De stemming is goed, morgen de overige kilometers.

woensdag 27 juli 2011

Dag 32 van Vilalba naar Baamonde


Ik zag het somber in, het zal wel moeilijk slapen zijn in de overvolle herberg. Ik weet niet of het door Marianne kwam die naast mij lag maar ik heb heel goed geslapen en dat scheelt een stuk als je opstaat. Marinanne had niet zo goed geslapen en was duidelijk niet in haar hum, kwam dit doordat ik weer eens na vier weken naast haar lag? Ik moest daar best wel even over nadenken vanmorgen. Doordat ik monter was loopt alles veel lekkerder, na twee bakken yoghurt en een banaan was ik er klaar voor, Marianne sleepte zich voort, zelfs de koffie die in een te warm restaurant met een te hard staande TV werd genoten, leverde niet datgene wat ik ervan verwacht had en zij ook niet. Maar Marianne laat zich niet zo snel kennen en sjokte dapper door langs de weg naar de stad, de hele stad door, via kleine paadjes naar beneden de stad uit naar de brug waar een mooi natuurpark was aangelegd met bankjes. Daar even een stop genomen en Marianne kwam bij, voelde de koele ochtenlucht, zag de bomen en het bruggetje weerspiegeld in het water en zei " ik hou van het buitenzijn en het is toch wel mooi hier, dit zou je toch niet willen verwisselen voor het natte Nederland", ze was weer terug! Langzaam stegen wij uit het dal over kleine paadjes en dwars door boerderijen heen naar boven, hoorden veel honden blaffen en kwamen een kip met haar kuikens tegen. Doordat we lang bleven stil staan werd de kip weer rustiger en pikte vrolijk met haar kuikens in het rond. Een tractor verscheurde de silte en weg was het tavereel, kippen vlogen op, de honden sloegen aan en wij gingen verder. Wat later toen we opnieuw langs een boerderij met blaffende honden gingen zagen we een koppeltje jonge hondjes, terwijl wij ze van afstand stonden te bewonderen, schreeuwde een Spaanse uit het raam dat wij moeten doorlopen, het is zo aardig op het Spaanse platte land.
De tocht voerde ons vandaag over het Spaanse platteland, kleine paadjes tussen landerijen door, met appel en pruimenbomen, af en toe passerden wij de snelweg om al snel weer in het landschap te verdwijnen, we passerden oude bruggen en vroegen ons af of de wegen waar wij op lopen in een ver verleden belangrijke verbindingswegen waren tussen de verschillende gehuchten. Indrukwekkend als je over zulke bruggetjes en wegen loopt. De herberg waar we vannacht verblijven voelt goed, we worden aardig ontvangen en krijgen alle twee een benedenbed toegewezen, dit voelt goed aan en als we dan ook nog gaan eten in een restaurant waar we ons in de middeleeuwen wanen en de baas die mijn leeftijd al ver overschreden heeft ons komt vragen of wij pelgrims zijn en waar we vandaan komebn en of we een menu willen eten, is onze dag al goed. Als het eten ook nog eens zeer veel smaak heeft, weten we dat hier veel aandacht aan geschonken wordt en dat we in een goed restaurant zitten waar kwaliteit en klant nog gewaardeerd worden.

Dag 31 van Gontan naar Vilalba


De herberg was vol in Gontan, voor veel pelgrims was geen plaats in de herberg, zij gingen niet naar de stal maar naar de sporthal een modernere versie, maar moesten tot tienuur wachten tot deze vrij was. Dus de douches en wc in de herberg waaren volop bezet en overal lagen tassen, kleding en spullen. We zijn 's middags maar wezen eten in een van de cafe's, een standaard menu met een stuk of wat keuze mogelijkheden die dan a la minute op tafel gezet kunnen worden. Enige afwijking is moeilijk te begrijpen voor het bedienend personeel die wat aan en af sjouwen. Door de hoeveelheden die geserveerd worden is de kwaliteit redelijk tot goed, wel eenvoudig, we hebben in ieder geval eten met wijn en water. Na het eten even rusten in de herberg en naar de supper voor wat avondeten en voedsel voor morgen onderweg, geen brood meer te krijgen, een aardig echtpaar in de winkel heeft gtwee broden en staat er een af aan ons, erg aardig. 's Avonds eten we soep met brood, gaat er goed in en we gaan bijtijds naar bed, het duurt nog enige tijd voordat het stil is en ik slaap niet goed deze nacht waardoor je al met loden benen opstaat, die je niet met koffie schoonspoelt en dus maar op weg. Na een tweede kop koffie loopt Marianne als een kiviet, haast niet bij te benen, je kan merken dat ze de smaak te pakken krijgt, niet zoveel slaap meer nodig heeft en gemerkt heeft dat je pijn beter kan negeren waardoor je het minder voelt en dat loopt lekker. Als de rollen halverwege de dag omdraaien loop ik fluitend de heuveltjes op en probeert Marianne mij bij te benen, stel je voor dat ze mij uit het oog raakt of zelfs niet meer ziet dat kan natuurlijk niet. Dus puf, hijg, steun maar ze red het, klasse en dat geeft wel een kick. Het is best een mooie tocht als je je goed voelt door bospaadjes, langs boerderijen, met hun landelijke geuren en af en toe over een stil weggetje. Uiteindelijk zijn we alle twee blij als we de 20,9 kilometer afgerond hebben en de herberg in zicht komt. Er staat nogal een rij pelgrims om ingeschreven te worden, dat is een half uurtje wachten, paspoort, pelgrimspas en waar kom je van daan? Veel tijd voor uitleg is er niet en doordat we een van de laatsten zijn die kunnen inschrijven (om tweeuur is de herberg vol en kunnen de resterende pelgrims op matten in de, nee niet de stal, maar de sporthal terecht.
Als we twee bedden midden in de zaal vinden onder en boven bed, kijken we wel even bedenkelijk, maar ploffen de spullen neer en willen gaan douchen, koud, ijs koud (neen niet de beste!) doet je humeur geen goed het zal twee uur duren voordat het water opgewarmd is! Dan maar wat zeep door de snoet en gaan eten, weer zo'n restaurant om de hoek met stampvoetsel, zullen we het dorp inlopen? We realiseren ons dat we dan anderhalve kilometer verder moeten en besluiten we maar dit even niet te doen en eten in het restaurant waar de hele meute van de herberg ook te vinden is. Het eten is redelijk goed dus we hebben geen klagen en zo is het snel vieruur als we eindelijk onze benen even strekken en een bed kunnen ruilen waardoor we naast elkaar op een bovenbed kunnen liggen, is wel zo gezellig.

maandag 25 juli 2011

Dag 30 van Mondonedo naar Gontan


Het is altijd een uitdaging om in een oud klooster of seminarie te verblijven, in Mondonedo stond ook zo'n oud seminarie wat enigzins aangepast was aan deze tijd. We waren vroeg en ik kon nog lekker even onder de wol kruipen, ik had het nog wel even gehad na de twee kilometer en de taxirit. Het seminarie heeft van die mooie stenen gangen die zo lekker hol klinken vooral als er een groep Spaanse jeugd langs denderd. Wij dachten eerst nog dat het een rondleiding was maar 's avonds bleek dat de jeugd om de hoek bij ons sliepen en door onze gang heen moeten als ze naar binnen of naar buiten gaan, luid klossend en pratend, koffers op wieletjes. Wij dachten nog een goede nachtrust vanaf 22.00 te genieten, echter de jeugd gooide roet in het eten, licht in de gang aan wat door het raampje boven de deur naar binnenscheen en luid over de gang lopen, licht weer even uit en weer aan, zo ging dat een hele tijd door om gek van te worden als je wilt slapen. Een herberg is hier niets bij vergeleken. Uiteindelijk is Marianne maar eens polshoogte gaan nemen en toen bleek de jeugd uit te gaan en werd het langzaam stil, dat betekend niet dat je in een keer in slaap valt, we hebben de kerkklok van 02.00 uur nog gehoord. We hadden 's morgens ontbijt om 8.00 uur en zijn daarna rustig op ons gemak op stap gegaan, toen er na twee straten bleek dat er nog een cafe open was hebben we de koffie nog even goed laten smaken. Onze tocht ging vandaag de berg op, alleen maar klimmen, steeds mooie en andere vergezichten,
we liepen over stille weggetjes en bospaadjes naar boven, de ene keer een pittige steile klim dan weer even vlak en vaak gevolgd voor een ligt stijgende weg. Zo liepen de kilometers onder onze voeten door en tot onze verrassing hadden we voor twee uur de tocht van 17 kilometer gelopen. We kwamen bij een prachtig nieuwe herberg met goede bedden en voorzieningen, dus we zitten weer lekker vandaag, op 143 kilometer van Santiago. Nog zeven dagen lopen!!!!
Helaas nog geen foto's van de laatste etappes, de techniek in deze vrij arme streek laat ons even in de steek. Graag wat geduld!

zondag 24 juli 2011

Dag 29 van Godan naar Mondonedo




24 juli van van Gondan naar Mondonedo
We zijn gisteren in de herberg van Gondan eerst maar even een uurtje gaan liggen, ik werd beroerd wakker en dat is niet over gegaan, waarschijnlijk wat verkeerd gegeten of gedronken. De boel moest er eerst uit voordat er een beetje opluchting kwam, maagpijn is vermoeiend en als je daardoor niet goed slaapt wordt je slap in je benen en ben je niet in goede conditie om te lopen. Dus vanmorgen eerst maar even uitgeslapen om daarna op weg te gaan, over twee kilometer was er een bar, ik heb deze gehaald maar daar was ook alles mee te zeggen. Vandaar hebben we een taxi genomen naar Mondonedo en een kamer gereserveerd in het Seminarium om nog maar even een dagje bij te komen en aan te sterken. Marianne vermaakte zich met sla, wijn, een braziliaanse die mijn slade opat en andere bezoekers, 's morgens heeft zij de gemeenschapsruimte n og even aangeveegd om de tijd te doden, daana was ik eindelijk zover dat wij 2 kilometer konden lopen!

Dag 28 van Ribadeo naar Godan




We zijn 's middags maar eens lekker gaan eten in Ribadeo, daar waren we wel aan toe na zo'n lange tocht!!!!, daarna de stad nog even in en om halfacht naar de herberg, de hospitalero zou langs komen. Inmiddels was er in de verblijfsruimte het nodige verbouwd en lagen er zo'n tiental pelgrims op matjes, je moest overal voorzichtig over heen stappen om je bed te kunnen bereiken. De hospitalero vond het maar niets en wilde de boel eruit hebben. Grote protesten van de matjesslapers en aangevuld door pelgrims mochten zij uiteindelijk blijven. Het werd een heel onrustige nacht. We zijn vroeg opgestaan om op weg te gaan naar Gondan. Het weer was prachtig, lekker ochtendbriesje om zeven uur, we hadden buiten de herberg maar zitten te ontbijten omdat er geen plek meer was.
De eerste heuvel ging nog wel mede omdat er na zeven kilometer een bar was, dat werkt motiverend. We werden daar bij de koffie om 10.00 uur verrast door een telefoon uit Nederland, gezellig als je even de laatste nieuwtjes van Niko hoort en er belangstelling is voor onze tocht. Daarna echt weer goed omhoog, mooie bospaadjes en weggetjes, afwisselend kilimmen en een stukje vlak lopen. Er kwam geen einde aan leek het wel, we stegen steeds hoger. Na over de top te hebben gelopen verlieten wij het bos om door weilanden af te dalen en tot slot nog getracteerd werden op een steile kuitenbijter, pfffffff, en een even zo pittige afdaling voor we de herberg in Gotan bereikten. Het dorpje heeft een paar huizen en de herberg heeft een tiental plekken. Veel pelgrims trekken door omdat er geen voorzieningen zijn. Er is een cafe op twee kilometer die een bezorgdienst heeft van drank en eten, wel zo handig. Wij besloten er te blijven omdat dit een mooie verdeling geeft in onze tochten van de komende dagen.