Ik werd warm ontvangen in de Herberg van San Vincente, die ik na een lange en stevige klim door het dorp bereikte. Ah een hollander, in het Spaans een hele verwelkoming waar ik weinig van begreep, het was in ieder geval wel hartelijk, eerst wat drinken, daarna een slaapplaats zoeken en vervolgens douchen en de was doen, lekker ontspannend. De inschrijving kwam laten wel dat deed zijn vrouw zo begreep ik. Toen ik gedoucht had kwam hij weer met een heel verhaal over Hollanders op de slaapzaal en zocht iemand die kon vertalen, uiteindelijk een jonge Duitser die een jaar stage had gelopen in Zuid Amerika en goed Spaans sprak.
Ook hij kon geen touw vastknopen aan het verhaal van de hospitalero, ik begreep er zoveel van dat het over zuinige Hollanders ging, maar dat begreep ik uiteraard niet van hem. Er werd veel gelachen over de diverse vertalingen en de hospitalero begreep dat hij hier niet veel vedder kwam. Lekker biertje gedaan op het plein, gaat er wel in als je 35 kilometer gelopen hebt. 's Avonds kon er gegeten worden in de Herberg, veel Duitsers een enkele Italiaan en een Amerikaanse die vol lof was over Amsterdam. Lekkere specialiteiten gegeten van het land, speciaal voor ons klaargemaakt en de beste kaas van de wereld waar ik de naam van vergeten ben, op toast. Supper zo'n verzorging en erg gezellig hoewel de hospitalero nog een aardig verhaal vertelde over de weg die we morgen moesten nemen zonder dat wij begrepen waar het eigenlijk over ging, onze Duitse vriend was weer de klos om te mogen vertalen wat een hoop hilariteit opleverde omdat hij volgens de omstanders niet altijd even juist vertaalde. Het eten van voortreffelijke soep, salade en ijs deed veel goed en de stemming zat er goed in. Dat was te merken aan mijn boven buurvrouw die pas na eenen haar bed besloot op te zoeken en met veel omhaal en sorry naar bed ging, om half zes weer op te staan, ik zag haar om half acht toen ik op pad ging nog lopen in de herberg en de snurkende overbuurman die 's morgens met een zucht zei de nacht weer overleefd te hebben en hoe!!!!!
Mooie tocht vandaag me
t een paar pittige beklimmingen en goed warm weer, het zonnetje brak af en toe door en dan was het erg warm. Vandaag begreep ik tijdens het lopen waar de hospitalero het gisteren over had gehad, er was een bospad dat heel steil liep, met losliggende keien waar je beter niet over kon lopen, zeker niet als het geregend had, je had beter de weg had kunnen vervolgen, zo begreep ik nu. Als je een maal op het bospad loopt ga je niet gemakkelijk weer terug, is het toch wel erg mooi en erg steil waardoor gevaarlijk. Nu begrijp ik waarom ik beter de weg had kunnen nemen en als hij het beter had kunnen uitleggen hadden wij het misschien begrepen. Ik hoefde maar 20 kilometer dus rustig aan gedaan. Hemels breed schieten we geen eens zoveel op, we lopen vanuit een kustplaats om een uitloper van de zee heen naar de volgende plaats die weer aan zee ligt. Als je hoog loopt zie je van alle kanten het strand en de plaats die je passeerd, steeds vanuit een ander perspectief. De herberg waar we heen wilden was bezet door de jeugd die de herberg geheel hadden afgehuurd, de pelgrims mochten naar de sporthal om op judomatrassen te slapen, een voordeel hiervan was dat we naast het zwembad zaten en een frisse duik konden nemen. Ik ben benieuwd hoe het slapen wordt in een sporthal
Geen opmerkingen:
Een reactie posten