Dag 12 Santander naar Santillana Del Mar

Piepende bedden in Santander, als je je omdraait pie,piep,piep en niet alleen bij mij, alle bedden om mij heen. Daar raak je wel aangewend maar je durft je in je eigen bed niet meer te bewegen, het benedenbed was nog leeg dus ik ben even gezakt dat scheelde heel veel, een bed die een stuk minder piepte en dus lekker in slaap gevallen. Om kwart voor zes de eerste schijnbaar goed uitgeruste pelgim uit bed en alle zakjes weer in en uit de rugzak doen en als er een schaap over de dam is volgen er meer, bang dat ze te laat zijn. Ik mijn deken over mijn hoofd en net doen alsof ik niets hoor en om half zeven er ook maar uit. Flinke tocht door Santander, dwars door het centrum en daarna nog een flink stuk door de buitenwijken. Buiten de stad tref ik diverse pelgrims die ook in Santander hebben geslapen waaronder de Belg. Hij heeft van zijn kinderen een GPS gekregen om niet te verdwalen, hij is maar een jaartje ouder dan ik. We lopen om en ronde de spoorbaan en uit het boekje weet ik dat we de spoorbrug over moeten als we negen kilometer willen afsnijden, mag wel niet maar negen kilometer is toch wel veel. De Belg weet dit ook maar op het moment supreme weet hij mij te vetrellen dat we nog lang niet bij de brug zijn. Bijna wilde ik hem laten lopen maar omdat hij ouder was..... een Spaans echtpaar informeert even bij een bewoner en jawel hoor de brug over als er geen trein aankomt. Uiteindelijk lopen we in ganzepas met acht pelgrims de brug over en als we er over zijn komt meteen de eerste trein, gevolgd met de trein van de andere kant en nog een trein met goederen, we hadden wel het juiste moment. Het landschap is enigszins eentonig, weide met wat bomen en huizen en uiteraard heuveltje op en af. Er zijn twee plaatsen met herbergen redelijk dicht bij elkaar de een met 60 plaatsen en de ander met 16 plaatsen, niet te veel voor al die lopers. Toch wordt er besloten om door te lopen naar de plaats met de kleinste herberg, men is er van overtuigd dat er wel meer plaatsen zijn. Als we uiteindelijk bij de herberg komen blijkt dat wij er nog net inkunnen en de pelgroims die na ons komen mogen verder zoeken, er wordt toegegeven dat we toch wel wat geluk hebben gehad.